Η Ροδιακή: Πέμπτη 7 Μαίου 2009

Μάστιγα ο Λαγοκέφαλος

Μάστιγα αποτελεί πλέον ο Λαγοκέφαλος στις παράκτιες περιοχές της Ρόδου λόγω των κοινωνικό-οικονομικών του επιπτώσεων. Πρόσφατη έρευνα του Υδροβιολογικού Σταθμού της Ρόδου έδειξε ότι ο Λαγοκέφαλος συγκαταλέγεται στο έβδομο πιο κυρίαρχο είδος των παράκτιων περιοχών της Ρόδου με λιβάδια και ποσειδώνιας παρ' όλο που προτιμάει περιοχές με άμμο.

Η ανθεκτικότητα του είδους αυτού φαίνεται πως είναι ο λόγος για τον οποίο ο Λαγοκέφαλος έχει έξαρση στα νερά μας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και πως παρόμοια έξαρση είχε και η Φιστουλάρια το 2003 στη Ρόδο. Σύμφωνα με ερευνητές-βιολόγους η απότομη έξαρση ορισμένων μη Αυτόχθονων ειδών είναι αναμενόμενη.

Συνήθως, η έξαρση οφείλεται στην έλλειψη ανταγωνισμού με αυτόχθονα είδη, έλλειψη θηρευτών, έλλειψη ασθενειών λόγω της πρόσφατης εγκατάστασης τους και πρόσφορο έδαφος όσον αφορά η τροφή, καθώς και ευνοϊκές φυσικοχημικές συνθήκες.

Όμως, ο λαγοκέφαλος έχει ένα λόγο παραπάνω να παρουσιάζει έξαρση, “είναι τοξικός”. Ένα από τα μορφολογικά γνωρίσματα του Λαγοκέφαλου, οι μαύρες κηλίδες, σηματοδοτούν στους ανταγωνιστές του πώς είναι επικίνδυνος.

Ο Λαγοκέφαλος ανήκει στην οικογένεια των Τετραδοντίδων (τέσσερα δόντια, δυο σε κάθε γνάθο) και για τον λόγο αυτό η τοξίνη που περιέχει ονομάζεται Τετραδοτοξίνη.

Η τοξίνη αυτή εμπεριέχεται κυρίως στο ηπάρ και τα αναπαραγωγικά όργανα του ψαριού και μπορεί να προκαλέσει ακόμα και θάνατο σε αυτόν που το καταναλώσει λόγω μυικής παράλυσης. Στις παράκτιες περιοχές της Ρόδου τρέφεται κυρίως από σουπιές.

Τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι ερασιτέχνες αλιείς αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα στις εξορμήσεις τους λόγω του ότι τα πανίσχυρα δόντια του κόβουν τη μισινέζα και τα παράμαλλα των αλιέων.