Η ομίχλη αποτελείτε από μικρές σταγόνες που ζυγιάζονται στον αέρα σε μορφή σύννεφο που παραμένει κοντά ή πάνω την επιφάνεια της θάλασσας η της στεριάς. Η φυσική της σύνθεση είναι παρόμοια με εκείνη του σύννεφου αλλά παίρνει τις ίδιες μορφές μόνο στα μεγάλα ύψη.

Η ομίχλη περιορίζει την ορατότητα λιγότερο από ένα χιλιόμετρο, με όλα τα προβλήματα για την ναυσιπλοΐα.

Υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά είδη ομίχλη:

Ακτινοβολική ομίχλη: Αυτή απέρχεται μια ώρα μετά τη δύση του ήλιου και γενικά είναι πολύ πηχτή. Αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της νύχτα στις περιοχές που παθαίνουν γρήγορη παγωνιά. Ένα ελαφρός άνεμος μπορεί να μεταβιβάζει την ομίχλη σε περιοχές πλησίον την θάλασσα. Γενικά διασκορπίζεται μετά 3-5 ώρες, με την αύξηση της θερμοκρασία, ενώ πολύ συχνά, με την έλλειψη ανέμων, μπορεί να παραμένει κατά τη διάρκεια της ημέρας και ακόμα περισσότερο.

Ομίχλη από κίνηση αέριας μάζας: Αυτή απέρχεται όταν μάζες αέρος με ζέστη και υγρασία κινούνται επάνω σε κρύες επιφάνειες, είτε της θάλασσας είτε της στεριά. Αυτό το είδος ομίχλης είναι πολύ κοινό στις Ελληνικές θάλασσες γιατί ελαφροί και μέτριοι Νότιοι άνεμοι κινούνται πάνω στην κρύα θάλασσα κατά τη διάρκεια του χειμώνα ή της άνοιξη.

Μετωπική ομίχλη: Αυτή απέρχεται όταν ένα ζεστό μέτωπο συναντάει ένα πιο κρύο μέτωπο, επάνω στην θάλασσα.

“Καπνός” της θάλασσα ή ομίχλη από εξάτμιση: Αυτή απέρχεται κοντά την επιφάνεια της θάλασσα όταν η θερμοκρασία αέρος πάνω στην θάλασσα είναι πολύ πιο χαμηλή από την θερμοκρασία του νερού, δηλαδή όταν η διαφορά της θερμοκρασία είναι περισσότερη από 8˚ C. Αυτή είναι μια ψιλή ομίχλη που μπορεί να εκταθεί επί 1 χλμ., πάνω στην επιφάνεια της θάλασσα.