Αυτά είναι τα τρία είδη ψαρέματος που πραγματοποιούνται απο την ακτή. Surf Casting, Surf Fishing, και Rock Fishing. Φαινομαινικά ίσως φαίνονται τα ίδια, είναι όμως τόσο διαφορετικά που...

Surf Fishing
Ο «μικρός αδερφός» του Surfcasting πραγματοποιείται την ίδια εποχή (ξεκινώντας από το Σεπτέμβριο μέχρι και το Δεκέμβριο ή ακόμα και τον Ιανουάριο), εκμεταλλευόμενοι ειδικά όχι τις μεγάλες και δυνατές θαλασσοταραχές αλλά τις πιο εξασθενημένες. Προτιμούμε τα καλάμια light & thin και τα Rip με casting range έως 150 γραμμάρια, αυτά είναι το top. Όσον αφορά τους μηχανισμούς, μένουμε στους ίδιους με το πατωτό, με τη μόνη διαφορά ότι οι συγκεκριμένοι είναι λίγο πιο μεγάλοι και παίρνουν περίπου 250 μέτρα 0,30 mm. ενώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και οριζοντίου τυμπάνου (Multiplier) της τάξης των 12 λιμπρών.

Τα παράμαλλα θα διαφέρουν είτε στη διάμετρο της πετονιάς, που θα είναι πλέον 0,25 -0,30, είτε στα αγκίστρια, που θα είναι No4, αν μιλάμε για Aberdeen, ή No2 αν μιλάμε για Beak, δολωμένα με πορφύρα ή θαλασσινά σαλιγκάρια. Αν είναι αλήθεια ότι η καλύτερη επαφή με τη λεία γίνεται το βράδυ , είναι επίσης αλήθεια ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα καλύτερα δολώματα, υπολογίζοντας καλά τα πετάγματα και φτιάχνοντας τέλεια παράμαλλα. Εξάλλου στο surf fishing, πάνω από όλα υπάρχει η πιθανότητα συνάντησης με πυκνά και πολλαπλά κοπάδια σαργών. Αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ώστε να προετοιμαστούμε ψυχολογικά και να τακτοποιήσουμε όλα τα καλάμια μας στα σημεία που εμφανίστηκε το πρώτο «σήμα», υπολογίζοντας επίσης την διάρκεια ανάμεσα στο ένα τσίμπημα με το άλλο.

Surf Casting
Στο πραγματικό surf casting (εκτός από τις συνθήκες που είναι παρόμοιες με το surf fishing), ο σαργός έχει μια παρουσία σταθερή αλλά αριθμητικά όχι σημαντική. Η αιτία βρίσκεται σε μια φυσική αυτοεπιλογή των ψαριών: γενικά είναι πολύ πιο μεγάλοι σε μέγεθος αλλά πιο λίγοι σε αριθμό - λόγω των πολύ δυνατών ρευμάτων που χαρακτηρίζουν αυτό το άθλημα – και ξέρουμε πως κάποια ωραία κομμάτια πάνω από κιλό, γεμίζουν συχνά τον κουβά των surfcaster.

Όσον αφορά τον εξοπλισμό, με τα κατανεμώμενα καλάμια (Rip) θα έχουμε και καλύτερη απόδοση της σχέσης βάρους – δύναμης και απεριόριστες βαλλιστικές δυνατότητες και εξαιρετικές ικανότητες ειδοποίησης των τσιμπημάτων, έστω και αν αυτά είναι πολύ ψιλά. Στα καλάμια αυτά μπορούμε να συνδυάσουμε άνετα τα ροτάντε των 12 λιμπρών ή των 15 λιμπρών (που είναι τα προτεινόμενα ) ή ανώτερα αν χρειαστεί. Το surfcasting στον εξοπλισμό του διαθέτει πολλά και διαφορετικά ειδικά παράμαλλα, για την αντιμετώπιση των σαργών: το Pater Noster και τα διαφορετικά Short είναι τα πιο χρησιμοποιημένα, ενώ σχετικά με τις διαμέτρους κυμαίνονται από το 0,30 έως το 0,40. Φυσικά, μέσα στα κύματα εμφανίζεται η σημασία των λαδερών ιχνών που αφήνουν δολώματα όπως οι σαρδέλες, αλλά και οι σωλήνες, οι πορφύρες, τα μισά καβούρια και τα μονοδόλια. Είναι γνωστό ότι με τα κύματα η πετονιά μας είναι συνεχώς «βασανισμένη» μαζί με τη μύτη του καλαμιού, που σε τέτοιες περιπτώσεις σχεδόν δεν καταλαβαίνει το τσίμπημα. Αυτή είναι μια κατάσταση ιδιαίτερα αρνητική, γιατί δε θα μάθουμε ποτέ αν εν τω μεταξύ τα ψάρια έχουν τσιμπήσει, αν είναι ακόμα καρφωμένα, αν ναι, από πόση ώρα, αν το δόλωμα είναι ακόμα στη θέση του κτλ. Ο surfcaster πρέπει, λοιπόν, να εκπαιδεύει το μάτι του στα διαφορετικά κουνήματα της μύτης του καλαμιού, απομνημονεύοντάς τα, ώστε να είναι έτοιμος για κάθε περίπτωση, ειδικά με το σαργό.

Σε βαθιές παραλίες δεν τον βλέπουμε ποτέ σε απαγορευμένες αποστάσεις από την ακρογιαλιά, όντως βρίσκεται μεταξύ των 30 και 70 – 80 μέτρων, πηγαίνοντας ζικ ζακ, πάντα κόντρα στα ρεύματα. Λοιπόν, είναι απαραίτητο να παρατηρούμε και να κατανοούμε αυτές τις διαδρομές, είναι μέρος της φιλοσοφίας για την παρακολούθηση.

Rock Fishing
Στο rock fishing υπάρχει κάποια διαφορά μόνο στο μήκος των καλαμιών, αυτό όμως εξαρτάται από τη μορφολογία του ψαρότοπου. Άλλη μια ιδιαιτερότητα - πέρα από τα παράμαλλα που είναι τα ίδια με αυτά του surfcasting - ότι εδώ θα χρησιμοποιήσουμε το μολύβι «παραμελώ», δηλαδή στην περίπτωση που αυτό θα πιαστεί στο βυθό ακόμα και με το ψάρι και δίνοντας λίγη δύναμη στο τράβηγμα της πετονιάς, δεμένο με λίγη ψηλή πετονιά το βαρίδι θα χαθεί. Οι καλύτερες ώρες για το ψάρεμα του σαργού είναι αυτές από το σούρουπο έως το χάραμα και σποραδικά κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν η θάλασσα είναι πολύ φουρτουνιασμένη. Στο rock fishing δεν χρειάζονται μακριά πετάγματα αλλά ένα καλό Rip (το κατανεμώμενο καλάμι), που ξέρουμε ότι είναι ευαίσθητο και έχει δύναμη μαζέματος -είναι απολύτως αποτελεσματικό. Σε αυτό θα βάλουμε ένα γρήγορο και δυνατό μουλινέ με τυλιγμένη 0,35 – 0,40 πετονιά.

Είναι λογικό ότι, για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, θα χρησιμοποιήσουμε τα παράμαλλα τύπου pater noster ή short ανεστραμμένο. Αν τα ελατήρια που κρατούν τα αγκίστρια τα κάνουμε να λειτουργούν από τον πάτο καμιά πενηνταριά εκατοστά ακόμα καλύτερα, όπου σε αυτά μπορούμε να δολώσουμε πορφύρες, μύδια, καβούρια, φιλέτα σαρδέλας, σουπιά ή καλαμάρι.