Αν και για το περισσότερο χρόνο μένουν σταθμευμένοι στο βυθό και έξω από την όρασή μας, τα μολύβια είναι από τα σημαντικότερα αντικείμενα μιας εξόρμησης ψαρέματος: η διαλογή ενός λάθος μολύβι σημαίνει να μην υπάρχει ψάρεμα, να μην έχουμε καλές βολές στα πετάγματα, και να υπάρχουν μπερδέματα στην δράση των παράμαλλων.

Υπάρχει την ανάγκη να προσδιορίζουμε πολύ προσεκτικά ο τύπος μολυβιού που θα χρησιμοποιήσουμε, είτε σε σχέση των μετεωρολογικών συνθηκών, είτε σε σχέση την ψαρευτική τεχνική που πρόκειται να πραγματοποιήσουμε: δεν υπάρχει τίποτα από ένα μεγάλο λάθος εάν χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε μολύβι.

Οι πρώτοι surfcasters χρησιμοποιούσαν τα "σφαιρικά" μολύβια και τα κλασσικά "σαπουνάκια":  απλά και μακρόβια, αλλά τεχνικά πολύ περιορισμένα και περιορίσιμα;  Έπειτα ήρθε η εποχή του "κώνου",  θεωρημένο ο τελικός όπλο των μολυβιών (ειδικά από το Sandro Meloni). Η κράτηση του ήταν ίδια μόνο με την ευκολία του κύλισμα, έτσι, η συνεχή ανάπτυξη του αγώνισμα μαζί την  ζήτηση πιο αποτελεσματικών μολυβιών, φέρανε τους κατασκευαστές  σε μια πιο συστηματική ανάλυση της λειτουργικότητα. Αυτή την προσπάθεια αφενός σχηματίστηκε τα λεγόμενα "τεχνικά μολύβια", αφετέρου έχει διαφοροποιηθεί τις ιδιότητες τους σε σχέση την ειδική χρήση τους: δηλαδή, κάθε θάλασσα χρειάζεται το δικό του μολύβι.

Σήμερα, διαφορετικοί γνωστοί κατασκευαστές κατασκευάζουν "τεχνικά μολύβια": αυτοί έχουν ειδικά σχέδια (τις περισσότερες φορές είναι πατέντες), και είναι διαθέσιμοι σε διαφορετικά γραμμάρια.

Μια περιέργεια: όταν πάμε να αγοράσουμε τα μολύβια, το πρώτο πράγμα που βλέπουμε είναι ότι αυτά είναι γυαλιστερά, αυτό εξαρτάται από ένα ψιλό στρώμα καλάι με τον οποίο καλύπτονται όχι μόνο για να τους δίνει λαμπρότητα, αλλά και να τους προστατεύει από την σκουριά. Στην πραγματικότητα, το κράμα του χρησιμοποιημένου μολυβιού δεν πειράζεται καθόλου από το θαλασσινό νερό (που απλά το κάνει θαμπός), μόνο, μετά από πολύ καιρός μπορούμε να βλέπουμε λίγα σημάδια φθορά.

Η πρώτη ικανότητα ενός μολυβιού του surf είναι ότι αυτό πρέπει να έχει μια άψογη συμπεριφορά στον αέρα, άρα, πρέπει να έχει μια χαμηλή αντίσταση στον άνεμο, έτσι ώστε να φτάσει μακρινές αποστάσεις και να είναι λιγότερο πειραγμένο από πλαϊνούς ανέμους. Για να γίνεται αυτό, φτάνει να περιέχει ένα μικρό μπροστινό μέτωπο, μια αεροδυναμική οπίσθια "σύνδεση", και να μην ανεμίζει στον αέρα. Η ικανότητα του ρίπτης μπορεί να επηρεάζει στην μείωση αυτού του φαινομένου, αλλά, είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι όσο πιο μακρύ είναι το μολύβι, τόσο περισσότερο ανέμισμα θα υπάρχει, ενώ το κοντό είναι σχεδόν απαλλαγμένο από αυτή την ενέργεια.

Η δεύτερη ικανότητα είναι η κράτηση στο βυθός, δηλαδή, η ικανότητα ενός μολυβιού να μην μετακινεί εύκολα μια που είναι τοποθετημένο στο βυθός, εκτός αν ο ψαράς θέλει να ψαρεύει σέρνοντας το. Επίσης πρέπει να πούμε ότι στο ψάρεμα, το μολύβι επηρεάζεται προς δυο κατευθύνσεις:

Η πρώτη κατεύθυνση, πλάγια την πετονιά, που επηρεάζεται από το ρεύμα που ρέει παράλληλα την παραλία και τον κάνει να κυλάει. Είναι εύκολο να καταλαβαίνουμε ότι ένα "σφαιρικό" μολύβι, σε αυτή την περίπτωση συμπεριφέρεται πολύ χειρότερα από ένα άλλο που, χάρη στις πλευρές με μεγάλα επιφάνεια, είναι πολύ πιο δύσκολο να τα ανάποδο-γυρίζει.

Η δεύτερη κατεύθυνση παράκλησης είναι κατά μήκος της πετονιάς, προς τον ψαράς: για να έχει καλή κράτηση στην θάλασσα, το μολύβι πρέπει να έχει κάποιες "συνδέσεις" που το αγκυροβολούν στο βυθός κρατώντας το ακίνητος. Ένα καλό αγκυροβολισμός το έχει ο "κώνος" και η "πυραμίδα", γιατί όλη η οπίσθια επιφάνεια πραγματοποιεί την κράτηση, αν και την στιγμή του μαζέματος….

Η τρίτη ικανότητα που, δυστυχώς, δεν ταιριάζει με την δεύτερη, είναι το εύκολο μάζεμα. Το μολύβι θα πρέπει να σηκωθεί από το βυθός με πολύ ευκολία ενώ μαζεύεται, εν τω μεταξύ, το μισόνερο "περπάτημα" ή λίγα εκατοστά πάνω το βυθός, δίνει στα παράμαλλα την δυνατότητα να παραμένουν καλά τεντωμένα, αυτός είναι ο λόγος γιατί τα μολύβια με "φτερά" μας ικανοποιούν άψογα.

Τα μολύβια spike (το όνομα αυτό γιατί συμπληρώνονται με τέσσερα μεταλλικά άγκιστρα που κάνουν τα μολύβια να μοιάζουν γάντζους), ασφαλίζουν μια υπέροχη κράτηση στο βυθός και ένα εξαιρετικό μάζεμα όταν αυτά ανάποδο-γυρίζουν. Η χρήση τους, γενικά είναι η τελευταία ευκαιρία που έχουμε όταν τα κύματα ή τα ρεύματα είναι τόσο δυνατά που κανένα μολύβι αντέχει. Το εξαιρετικό αγκυροβολισμός "πληρώνεται" με μια όχι τόσο καλή αεροδυναμική (δυστυχώς το σύστημα του spike έχει πολύ καλή αντίσταση στον αέρα). Στην ώρα του μαζέματος, ένα καλό δυνατό τράβηγμα θα ανοίξει τις άγκυρες και το μολύβι θα "γλιστρήσει" κανονικά.  

	ατσάλινα άγκυστρα, "κεφάλη" από σκληρό πλαστικό για τα άγκιστρα, μυτούλα, αστέρι.			συναρμόζουμε τα άγκιστρα στις υπάρχοντες θέσεις του κεφαλιού από σκληρό πλαστικό
	η τοποθεσία των ατσάλινων άγκιστρων στις θέσεις του κεφαλιού			τα άγκυστρα ανοικτά
	η τοποθέτηση της μπρούντζινη βίδα στην τρύπα του κεφαλιού για την κράτηση των άγκιστρων			εάν χρειάζεται μια ελαφρύ κράτηση του μολυβιού, αφαιρούμε το κεφαλιού από σκληρό πλαστικό με τα άγκιστρα και τα αλλάξουμε με το αστέρι επίσης από σκληρό πλαστικό, βιδώνοντας το με την ίδια μπρούντζινη βίδα
	βίδωμα της βίδας με τα άγκιστρα στο μπρούντζινο μπουλόνι τοποθετημένο στην μύτι του μολυβιού, στρέφοντας το προς τα δεξιά			για την χρήση του μολυβιού χωρίς συμπληρωματικά, βιδώνουμε την πλαστική μυτούλα στο μπρούντζινο μπουλόνι του μολυβιού για να μην βουλώνει με την άμμος