Το surfcasting είναι ο ποιο άνετος τρόπος για να ψαρέψουμε. Προσωπικά έχω συνδέσει το σπορ του surfcasting με τις καλοκαιρινές ημέρες που περνάμε με τα παιδιά στην παραλία.

Κάθε φορά που έπρεπε να τοποθετώ τον ψαρευτικό εξοπλισμό μέσα στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου, αυτόματα οι σκέψεις μου πήγαιναν στις παραλίες του Μονόλυθου, της Καταβιάς, στο Πρασσονήσι και στο Πλημμύρι, στη νότια πλευρά του νησιού της Ρόδου, όπου γενικά συχνάζω. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το τρίγωνο στις νότιες ακτές του νησιού αποτελεί από τους καλύτερους hot spot ψαρέματος με την τεχνική του surfcasting, με πολλά και διαφορετικά είδη ψαριών να συχνάζουν σε αυτές τις ωραίες παραλίες. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται για ποιοτικό surfcasting είναι πάρα πολλές. Όλοι εμείς όμως που ασχολούμαστε με τη συγκεκριμένη τεχνική ψαρέματος πρέπει να είμαστε εφοδιασμένοι με τον κατάλληλο εξοπλισμό, ο οποίος δεν είναι απαραίτητο να είναι πανάκριβος, αρκεί να είναι ποιοτικός και να συνοδεύεται από όλα όσα χρειάζονται: πετονιές, μολύβια, αγκίστρια, στριφτάρια κτλ.

Τα καλάμια: Για όσους επιθυμούν να αγοράζουν εξοπλισμό surfcasting για πρώτη φορά, το ποιο σημαντικό εξάρτημα είναι φυσικά το καλάμι. Προτείνουμε ένα που να μην έχει casting (πέταγμα) μικρότερο από 100 γρ., γιατί ψαρεύοντας με κύματα μεσαίου μεγέθους και με ρεύματα αρκετά δυνατά, θα χρειαστεί να ρίξουμε μακριά ένα βαρύ μολύβι που θα μας κρατήσει αγκυροβολημένους στο βυθό. Στο πέταγμα ενός μολυβιού που είναι βαρύ, πρέπει να αντιστοιχεί οπωσδήποτε ένα καλάμι επίσης γερό, που θα αποδείξει τις δυνατότητες του κατά τα διάρκεια των πεταγμάτων, σε κάθε είδος και δύναμη ανέμων. Σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι, πέρα από το βάρος του μολυβιού, το καλάμι πρέπει να αντέξει και τα δολώματα που φυσικά θα αυξήσουν το βάρος, όπως επίσης και την αντίσταση του ανέμου κατά τη διάρκεια των πεταγμάτων και των βολών. Όσον αφορά το μήκος του καλαμιού, θα είναι ένα 12 ft. (3,65 μέτρα) ή το πολύ ένα 14 ft. (4,20 μέτρα), επιτρέποντας μας να ρίξουμε σε οποιαδήποτε απόσταση, κρατώντας το καλάμι πολύ καλά, κατά τη διάρκεια της μάχης με ψάρια κάποιου μεγέθους. Όμως, το ποιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει το καλάμι μας είναι να ρίχνει το μολύβι και τα δολωμένα αγκίστρια στα μακρινά σημεία που συχνάζει η λεία. Όταν όμως η θάλασσα είναι πολύ ήρεμη και η παραλία έχει έντονη κλίση με χαλίκια, ένα καλάμι πολύ μεγάλο και ένα μολύβι πολύ βαρύ όχι μόνο θα είναι άχρηστα αλλά είναι και επιζήμια. Πολύ συχνά, σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα πέταγμα πολύ μακρύ θα λειτουργήσει εναντίον μας, ενώ το αντίθετο θα συμβεί αν ρίχνουμε … πάνω στο κεφάλι των ψαριών, που όπως ξέρουμε βόσκουν κοντά στις περιοχές και τα σημεία όπου υπάρχει ανακατωσούρα, λίγο πριν το σκάσιμο του κύματος. Δεν πρέπει όμως να περιμένουμε και πολύ τις ήρεμες συνθήκες, είναι λογικό ότι δεν θα τις έχουμε πάντα, αφού αποτελούν συνήθως εξαιρέσεις και όχι τον κανόνα. Ούτως ή άλλως είναι ποιο εύκολο να μειώνουμε την απόσταση του πετάγματος σε ήρεμες συνθήκες. Στην αρχή, όταν ξεκίνησα με το surfcasting, είχα ένα παλιό καλάμι φενολικό Daiwa 4,20 μέτρα, στο οποίο έχω αλλάξει τόσες φορές τους οδηγούς που έχασα το λογαριασμό, θυμάμαι μόνο πολύ αόριστα ότι είχε ένα αυτοκόλλητο που αναφερόταν στο είδος τον οποίο ανήκε, το οποίο όμως εξαφανίστηκε σχεδόν αμέσως και, αν δεν κάνω λάθος, ήταν Surf Wonder. Φυσικά, για τα σημερινά δεδομένα, αυτό ήταν ένα καλάμι χωρίς αξία, αλλά τα ψάρια που έχω πιάσει με εκείνο το καλάμι σε παραλίες της Ιταλίας ακόμα και σήμερα τα ονειρεύομαι. Το ποιο μεγάλο όλων ήταν ένα γοφάρι μήκους 70 εκ. και διαφορετικά κιλά βάρος και το καλάμι ήταν πολύ μαλακό. Σήμερα προτιμώ καλάμια surfcasting με γρήγορο action και, γρήγορο action σημαίνει ότι με τη φόρτωση είτε στα πετάγματα είτε στη μάχη με τα θηράματα, ο τομέας που θα ενδιαφέρει περισσότερο το καλάμι θα είναι μόνο το ανώτερο ⅓. Φυσικά, περιττό να το λέω, ένα γερό καλάμι με γρήγορο action ταιριάζει καλύτερα στα μακρινά πετάγματα, ενώ μας γλιτώνει επίσης από κατανάλωση ενέργειας. Πρέπει να αναφέρουμε πως ένα καλό καλάμι του surfcasting μιας γνωστής εταιρίας, όπως η Ιταλική Tecnofish ή η Νεοζηλανδέζικη Kilwell, στη μια πλευρά του στειλιαριού του καλαμιού θα έχει πάντα γραμμένο το καταλληλότερο βάρος (casting weight). Το συγκεκριμένο καλάμι αναφέρει το ελάχιστο και το μέγιστο (range) σε ουγκιές ή γραμμάρια (oz ή gr). Προσωπικά, είμαι πολύ δύσπιστος ώστε να αγοράζω οποιοδήποτε καλάμι στο οποίο δεν αναφέρονται τα νούμερα του συμβουλευτικού βάρους του πετάγματος. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν άδικα ότι οι εταιρίες πιθανότατα αυξάνουν τα νούμερα των range του πετάγματος. Όποιος το πιστεύει ή ακολουθεί αυτή τη λογική, γενικά επιλέγει μολύβια πιο βαριά, με αποτελέσματα απολύτως καταστροφικά, κομματιάζοντας εκ των προτέρων το καλάμι με το οποίο προσπαθούσε να ρίξει. Σε κανονικές συνθήκες, όταν ένα καλάμι λυγίζει υπό την φόρτωση του πετάγματος, αυτό σημαίνει ότι αποθηκεύει ενέργεια, η οποία μεταφέρεται στο μολύβι για το πέταγμα. Είναι λογικό ότι αν το καλάμι δεν είναι φορτωμένο έως το ανώτατο όριο, αυτό συμβαίνει γιατί το μολύβι δεν είναι αρκετά βαρύ, άρα δεν μπορεί να βάλει το ίδιο το καλάμι να αποθηκεύει την κατάλληλη μέγιστη ενέργεια. Φυσικά για ένα γερό καλάμι, χρειάζεται επίσης ένα άτομο δυνατό, ώστε να μπορούμε να έχουμε τη μέγιστη ταχύτητα της μύτης, αλλιώς, χωρίς μια καλή δύναμη των μυών, δεν θα είμαστε ποτέ ικανοί να φορτώσουμε το καλάμι, έστω και αν το βάρος μολυβιού-καλαμιού που χρησιμοποιούμε, έχουν απόλυτες τιμές και συγχρονισμό. Μια καλή απόσταση θα την έχουμε με καλάμια των 12 και των 14 ποδών (12-14 ft.= 3,66-4,20 m.), που μπορούν να χρησιμοποιήσουν μολύβια 75 και 200 γρ. με βολές (όταν το καλάμι δεν είναι καλά φορτωμένο) που έχουν μια γωνία λίγο πιο υψηλή από το κανονικό. Το καλάμι με ένα τέτοιο casting weight είναι το ιδανικό (εγώ, για να πω την αλήθεια, χρησιμοποιώ καλάμια με range μέχρι 240 γρ.). Το μόνο μειονέκτημα ενός μακριού καλαμιού (πάνω από τέσσερα μέτρα) είναι το ότι, είτε στο πέταγμα είτε στο μάζεμα, απαιτείται περισσότερη προσπάθεια και αυτό με τον καιρό μπορεί να είναι πολύ κουραστικό, ακόμα και ψυχολογικά, θεωρώντας ότι το surfcasting είναι από τις λίγες τεχνικές ψαρέματος όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν περισσότερα από ένα καλάμι.

Συμβουλές για καλάμια: Το τηλεσκοπικό καλάμι απευθύνεται στη Μεσογειακή πραγματικότητα. Είναι άνετο και εύκολο κατά τη μεταφορά και την αποθήκευση. Θεωρείται καλή λύση ειδικά για άτομα χωρίς πολλές απαιτήσεις. Το τρίσπαστο καλάμι είναι επίσης πολύ άνετο στη μεταφορά και στην αποθήκευση. Η συναρμολόγησή του δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη και η συμπεριφορά του στο ψάρεμα, είναι απολύτως άψογη. Το δίσπαστο καλάμι, όμως, κατά την προσωπική μου άποψη, κάνει τη διαφορά. Το κάθε ένα από τα τρία τμήματα του καλαμιού αυτού κάνει διαφορετική δουλειά (σε αυτό το θέμα θα μιλήσουμε ξεχωριστά). Η μεταφορά του είναι λίγο προβληματική, όμως στην περίπτωση που δεν έχουμε σχάρα στο αυτοκίνητο, που θα ήταν η καλύτερη λύση, μπορούμε να το τοποθετήσουμε κάλλιστα ανάμεσα στο κάθισμα του οδηγού και του συνοδηγού, λογικά κατεβάζοντας (αν γίνεται) και το πίσω κάθισμα.

Μηχανισμοί: Σήμερα σχεδόν όλοι οι μηχανισμοί που κυκλοφορούν στη αγορά έχουν μικρό κόστος, ειδικά εκείνοι με τα σταθερό τύμπανο (μουλινέ), οι οποίοι χρησιμοποιούνται περισσότερο εδώ και πολύ καιρό, από την απόλυτη πλειοψηφία των beachmen. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια ονόματα μηχανισμών, όπως BG Daiwa, Sigma (Σ) Shakespeare, 496 και 498 Mitchell, οι οποίοι συνδυάζουν εξαιρετικά το κόστος με την ποιότητα, αφήνοντας ικανοποιημένους τους surfcasters. Οι μπομπίνες τους είχαν χωρητικότητα πετονιάς από 350 μέτρα για το BG και για το Sigma, στα 450 μέτρα του 496 και 498 με διατομή πετονιάς 0,35 που είναι και ο βαθμός standard για τη γέμιση των μηχανισμών σε όλο τον κόσμο. Για πολλούς, και έχουν δίκιο, το προφίλ των μηχανισμών αυτών είναι απλό και κοντόχοντρο, αλλά η συμπεριφορά τους είναι καταπληκτική ακόμα και κατά τη διάρκεια της εκτόξευση της πετονιάς από τις χοντρές μπομπίνες που δεν βρίσκουν (πράγμα πολύ σημαντικό) καμία αντίσταση, κερδίζοντας έτσι πολλά μέτρα αποκτώντας πετάγματα πολύ πιο μακρινά. Προσωπικά, αυτά δεν είναι τα μόνα μουλινέ που χρησιμοποιώ, αφού εδώ και αρκετά χρόνια “δουλεύω” σχεδόν πάντα, είτε στις προπονήσεις μου στο τεχνικό πέταγμα (long casting) είτε στο ψάρεμα, μηχανισμούς οριζοντίου τύμπανου (ροτάντε). Φανταστείτε ότι όταν ξεκίνησα το έκανα με ένα 20λιμπρο με μοχλό και μαγνητικά φρένα της Shakespeare (τότε, δεν υπήρχαν ακόμα free spool και ροτάντε με φυγοκεντρικά φρένα στην Ευρωπαϊκή αγορά), και όταν έριχνα με αυτό το “τεθωρακισμένο” ακόμα και με πολύ δύναμη, δεν νομίζω να είχα φτάσει ποτέ στα 30 – 40 μέτρα απόσταση. Οι αρκετές ώρες που σπατάλησα στις παραλίες με αυτή την προπόνηση με έχουν βοηθήσει να καταλάβω σταδιακά όλα τα υπέρ και τα κατά και έπειτα να τελειοποιήσω την τεχνική αυτή στα πετάγματα και στο ψάρεμα. Μέχρι σήμερα τα free spool που χρησιμοποιώ μου επέτρεψαν να αποκτήσω εξαιρετικά αποτελέσματα και στις δυο τεχνικές, όμως ε πρέπει να ξεχνάμε ότι, για εκείνους που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το ροτάντε στο ψάρεμα, τα καταλληλότερα είναι αυτά των 12 και των 15 λιμπρών, εκείνα δηλαδή που τυλίγουν περίπου 300 μέτρα του 0,35. Είναι λογικό ότι σε κάποιες περιπτώσεις το κόστος των ροτάντε ξεπερνά πάρα πολύ εκείνο των μουλινέ, αλλά να είστε σίγουροι ότι αναμφίβολα αξίζει τον κόπο. Εγώ προσωπικά έχω στη κατοχή μου και χρησιμοποιώ τρεις Penn Levelmatic 940, που έχω μετατρέψει ο ίδιος, κάνοντάς τους ειλικρινά ταχύτατους, έα Daiwa Tournament 6000 M και ένα 7HT της ίδιας εταιρίας. Φυσικά, η χρήση των free spool απαιτεί λίγο παραπάνω σκέψη, αν θέλουμε να αποφύγουμε τα τρομαγμένα μπερδέματα της πετονιάς, που γενικά προκαλούν την αντιστροφή της μπομπίνας όταν από αυτή εκτοξεύει με ταχύτητα περισσότερη πετονιά από εκείνη που τραβάει το μολύβι ή όταν πέφτει είτε πάνω στο έδαφος είτε στη θάλασσα και δεν προλαβαίνουμε να το φρενάρουμε έγκαιρα. Φτάνοντας στην παραλία, αφού έχουμε ρυθμίσει από πριν την μπομπίνα των μηχανισμών, ξεκινάμε με λίγα, όχι δεσμευτικά πετάγματα (σαν ζέσταμα των μυών) και έπειτα λασκάρουμε σταδιακά τα φρένα. Έχουμε ήδη πει πως ένα μολύβι και ένα αγκίστρι ήδη δολωμένο είναι δύσκολο να τα ρίξουμε, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε και με πιο βαριά μολύβια και με χοντρά δολώματα. Τέλος, όταν αποφασίσουμε να αγοράσουμε ένα ροτάντε, πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας ότι μια μεγάλη και βαριά μπομπίνα είναι πάντα πιο δύσκολη να την ελέγξουμε από μια μικρή και ελαφριά, που μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε με πιο πολύ άνεση. Με ένα free spool ακόμα και σκέτο μολύβι πεταμένο, με 0,35 και δέκα μέτρα shock leader του 0,60, στον αέρα σίγουρα θα έχει καλύτερη διαπέραση.